بررسی مقاوم‌سازی سازه‌های فولادی در برابر زلزله به روش الگوی بهینه بادبندها

با افزایش تجارب حاصل از زمین لرزه‌های گذشته و بازنگری ضوابط آئین‌نامه‌های طراحی، امروزه پیش از پیش مبحث مقاوم‌سازی ساختمانهای موجود مورد توجه قرار گرفته است. پروژه حاضر به بررسی کاربرد سیستمهای لرزه بر بادبندی به عنوان یکی از موثرترین روشهای ارتقاء لرزه‌ای ساختمانهای فولادی کوتاه می‌پردازد.از جمله مسائل مهم در مطالعه کاربرد این سیستمها، تعیین آرایش مناسب و ارتباط متقابل بادبندها در قاب می‌باشد. در این مقاله مفهوم ابر بادبندها به عنوان نگرشی نو به طرحهای بادبندی ارائه و خواص آنها در کنار الگوهای متعارف بررسی شده است.این روش با قابلیت در نظر گرفتن هم زمان اثر پارامترهای معیار، برای تعیین اولویت‌های گزینه‌های بهسازی لرزه‌ای بسط یافته که نتایج آن کارایی ابر بادبندها در تقویت ساختمان مورد مطالعه با کمترین نیاز به تقویت شالوده آشکار می‌سازد.تعیین آرایش و طرح بهینه بادبندها برای ارتقاء سازه تحت بار جانبی، صورت گرفته است. بر مبنای این روش چندمین پارامتر از جمله: گریز طبقات، پرش پایه دینامیکی و نیروهای وارد بر پی، نخستین مقدار ویژه و کمترین وابستگی مدهای ارتعاشی، گسترش یافته و به کمک آنها اثر نامنظم بودن قاب، تغییر اتصالات آنها و تغییر نوع با آرایش بادبندها در طرح بهینه تقویت  لرزه‌ای مطالعه شده است. کارآیی بالا و برتری چشمگیر روش حاضر بر روش‌های موجود بهینه‌یابی الگوی پیوسته با مقایسه نتایج آنها در باز توزیع تنشها، قابلیت تغییر برای طراحی عملی و کاهش وزن بادبندها در کنار اهمیت کاربرد بادبندها در طرحهای بهینه ارتقاء آشکار گشته است.